Μου τη σπαέι:

• Που ενώ έχω γράψει τον τίτλο ένα λεπτό πριν, έπρεπε να ξεκολλήσει το pc μου που βρίσκεται άσχημη κατάσταση - ελπίζω να ζήσει.

• Που ο κολλητός μου στο μάθημα βγάζει ένα ένα τα στυλό του και προσπαθεί να διαλέξει με ποιο θα γράψει στις Πανελλήνιες.

• Η απειλή του πατέρα μου πως θα βγάλει την οθόνη του υπολογιστή "γιατί δεν έχεις χρόνο για τέτοια - αυτά θα τα κάνεις όταν γίνεις (?) φοιτητής".

• Το ποιηματάκι μια- χρονιά- είναι- θα- περάσει- και- θέλει- θυσίες- μετά- όμως- θα- είσαι- αραχτός.

• Που ο Λαζόπουλος ευθύνεται που χάνω τα "Υπέροχα Πλάσματα".

• Που το επόμενο Live με το συγκρότημα αργεί να έρθει λόγω υποχρεώσεων.

• Η διαφήμιση της Cosmote που ο τυπάς λέει στη χαζογκόμενα: "Θέλω να πάμε σπίτι μου οι δυο μας τώρα" και η άλλη πολύ φυσικά απαντά "Έχεις Cosmote".

• Που η παράσταση Ζελόβ της εκπληκτικής θεατρικής ομάδας AbOvo παίζεται μόνο Δευτέρες και Τρίτες και δεν προλαβαίνω να τη δω.

• Ο μπογιατζής που βάφει καναρινί την πολυκατοικία (έλεος), ο οποίος χωρίς δεύτερη σκέψη τίναξε την κάφτρα από το τσιγάρο του στο πάτωμα του δωματίου μου.

• Που μόλις άρχισε να χειμωνιάζει εξαφανίστηκαν από την τηλεόραση όλες οι εκπομπές telemarketing. Θέλουμε πίσω το Ultimate Chopper, το Nicer Dicer, και τον κίτς-μαύρο-φουσκωτό- άβολο καναπέ.