Καλό Ύπνο.

Όνειρο είναι η ζωή. Ένα πρωί βλέπεις ένα όνειρο και δεν ξυπνάς.

Σε αυτή την περίπτωση την ώρα της γέννησης βυθίζεσαι σε ένα μεγάλο ύπνο, και την ώρα του θανάτου ξυπνάς. Η ζωή λοιπόν είναι to όνειρο που βλέπεις κατά τη διάρκεια αυτού του μεγάλου ύπνου. Όπως στα μαθημάτικά λοιπόν, έστω ζωή=όνειρο,ύπνος, και θάνατος=ξύπνημα, τότε...

Ξυπνάς άλλοτε απότομα, άλλοτε ήρεμα έχοντας χορτάσει ύπνο.

Τις περισσότερες φορές ο ύπνος δεν μας φτάνει. Δεν θέλουμε να ξυπνήσουμε. Σπάνιες είναι οι φορές που κοιμάσαι τόσο άσχημα που πχ ένας εφιάλτης μας κάνει να θέλουμε να ξυπνήσουμε εδώ και τώρα.

Συνήθως τον θέλουμε τον ύπνο. Δεν τρελαινόμαστε να πέσουμε για ύπνο, για την ακρίβεια ποτέ δεν μπορούμε να θυμηθούμε την ακριβή στιγμή που αποκοιμιζόμαστε. Θα μείνει για πάντα μυστήριο.

Και με το ξύπνημα... Άλλοι χουζουρεύουν. Ψιλοξύπνιοι, ψιλοκοιμισμένοι κάθονται στο κρεβάτι, αρνούνται να σηκωθούν. Άλλοι γράφουν στ' αρχίδια τους το ξυπνητήρι και την αράζουν στο κρεβάτι που λέγεται ζωή. Κρεβάτια που άλλοι τα κρατούν επιμελώς στρωμένα, και άλλοι ακατάστατα. Κρεβάτια ακριβά, ή φθηνά. Μπορεί να επηρεάσουν το όνειρο που βλέπουμε, που λέγεται ζωή, αλλά δεν μπορούν να το ελέγξουν.

Το αν μετά το ξύπνημα θυμόμαστε το όνειρο που είδαμε, αυτό μάλλον δεν θα το μάθουμε ποτέ.
Πόσες φορές έχουμε χουζουρέψει και δεν το έχουμε καταλάβει. Πόσες φορές μπορούσε να έχουμε ξυπνήσει ανεπιστρεπτί και έτυχε να χουζουρέψουμε στο κρεβάτι, να ονειρευόμαστε ανυποψίαστοι;

Ένηχάου. Αν ο κύκλος της ζωής δεν σταματά, τότε μετά το ξύπνημα θα ξανάρθει ο ύπνος.

(ελπίζω να μην είναι πολύ αργά για να τα φωτίσω εκ του αντιθέτου)

Χάθηκα λίγο!

Γιατί;

Γι' αυτό.

The Path

Όσο περνάει ο καιρός συνειδητοποιώ οτι στο μέλλον θα πεινάσω. Γιατί με πιάνουν όλο και περισσότερο κάτι καλλιτεχνικές ανησυχίες... Στην προκειμένη περίπτωση, μια φίλη μου, η Βάσια, μου έδωσε μια πολύ καλή αφορμή να φτιάξω ένα βιντεάκι για την οδό Τζαβέλλα στα Εξάρχεια. Οι λήψεις κράτησαν πάνω-κάτω 3 ώρες, και ιδού το αποτέλεσμα:



Να είστε επιεικείς, δεν έχω μοντάρει ή σκηνοθετήσει ταινιάκι ποτέ ξανά. Μιας και έχει πλάκα, με βλέπω να το ξανακάνω! :]

Ανάδρομος Ερμής; Γουστάρω!

Το σύμπαν έχει μια πολύ περίεργη αίσθηση του χιούμορ. Αν ήμουν κι εγώ μια διαφορετική

ύπαρξη ανεπηρέαστη από το σύμπαν μας, ίσως να εκτιμούσα και το χιούμορ του! Όμως τώρα που επηρεάζομαι, και κάνει τα αστειάκια του εις βάρος μου, απλά μου τη σπάει.

Είναι σαν να πλησιάζει deadline για μια εργασία, να ξεκινάς να την κάνεις, και την ίδια μέρα να τελειώνει η δοκιμαστική έκδοση του Word στον υπολογιστή σου. Αλλά και χάκερ να ήσουν και να το διόρθωνες, δεν θα είχε κανένα νόημα, γιατί συνειδητοποιείς οτι σου έχουν τελειώσει τα μελάνια.

Το μόνο που έλειπε λοιπόν, είναι, τη στιγμή που αποφασίζω να γράψω κάτι στο blog μου να πέσει η σύνδεσή μου , ή να πέσει το ρεύμα και να κλείσει το πισί (ας μην προκαλώ την τύχη μου).

Και ξαναδιαβάζοντας τις παραπάνω γραμμές συνειδητοποιώ οτι έχω γίνει πολύ μοιρολάτρης. Πώς συνέβη αυτό; Αφού θεωρούσα τους προληπτικούς πανηλίθιους, και τα ζώδια στο τέλος κάθε εντύπου προσβολή στη νοημοσύνη μου.

"Ο Αρίωνας στον πέμπτο οίκο σας φέρνει τα πάνω κάτω (οχι απαραίτητα με κακή ή καλή έννοια), και σε συνδιασμό με τον Βιργίνιο Λεούσιο στην κορυφή του ζωδιακού σας τριγώνου δημιουργούνται οι κατάλληλες συνθήκες για την ανέλιξή σας στα επαγγελματικά, αρκεί να αρπάξτε τις κατάλληλες ευκαιρίες. Ωστόσο θέλει προσοχή. Παρομοίως και στα ερωτικά και στα οικονομικά. Όλα θα πάνε καλά, εκτός βέβαια αν πάνε κατα διαόλου. Όπως και να 'χει πάντως, πρέπει να είστε προσεκτικοί στις επιλογές σας."

Τώρα που ξέρω τα πάντα για το μέλλον μου λοιπόν, από έναν διακεκριμένο αστρολόγο (yours sincerely), μπορώ να μείνω ήσυχος οτι η εβδομάδα μου θα είναι γεμάτη και δύσκολη. Η αλήθεια είναι όμως οτι αυτές οι εβδομάδες είναι οι αγαπημένες μου, γιατί πιέζομαι, δεν έχω χρόνο να κάνω πράγματα που μου αρέσουν, αλλά όταν τα κάνω, τα κάνω με περισσότερη όρεξη, και τα κάνω και σωστά! Με τον ίδιο τρόπο βαριέμαι τον Αύγουστο που είμαι συνέχεια στην παραλία, ενώ όταν έβρεξα τα πόδια μου στη θάλασσα την πρωτομαγιά ένιωσα να φασκελώνω θριαμβευτικά το σύμπαν, παρ' οτι το αίμα στα πέλματά μου είχε κοκαλώσει!



Thank God life sucks λοιπόν.

(Μίλησε κανείς για μαζοχισμό;)

Θέλω.

...Ή μάλλον πρέπει να κερδίσω το joker: € 5.000.000

Με αυτά θα επισκευάσω την ψηφιακή μου, θα πάρω τίποτα να φάω, άντε να πάρω κανα αμαξάκι, και τα υπόλοιπα θα τα δώσω στην εφορία.

Προτείνετε 'κανα συνδυασμό και σας κερνάω στο ακριβότερο εστιατόριο της Αθήνας με όσα απομείνουν! :P

Blogoπαίχνιδο γκρίνιας

Μόλις είδα την πρόσκληση της Carina να πω πέντε πράγματα που με εκνευρίζουν σκέφτηκα "εδώ είμαστε". Γενικότερα με τη γκρίνια το 'χω γενικότερα, αν σκεφτεί κανείς οτι αυτό είναι το όγδοο άρθρο με ετικέτα "γκρίνια"... :

5 πράγματα που με χωρίζουν από την απόλυτη ευτυχία:

1. Το πρωινό ξύπνημα. Είναι η χειρότερη ανακάλυψη που έχει γίνει ποτέ! Γιατί να κάνουμε αυτό το πράγμα στον εαυτό μας, αφού σε κανένα δεν αρέσει;
2. Τα λεωφορεία. Μπλε αργόσυρτοι μηχανικοί ιπποπόταμοι, φίσκα στον κόσμο. Πάντα έρχονται καθυστερημένα, και δεν μπορείς να βασίζεσαι πάνω τους!
3. Οι ρατσιστές, ως προς οποιεσδήποτε ομάδες (φυλετικές, κοινωνικές). Όταν λένε: "Το παραδέχομαι, είμαι ρατσιστής, αλλά τι να κάνουμε;", αυτό δεν τους δίνει points καλής θελήσεως και ειλικρίνειας, γιατί πολύ απλά παραδέχονται οτι δεν σκέφτονται λογικά, και οτι κρίνουν τους άλλους στερεοτυπικά. Είναι σαν να λένε "Ξέρω οτι αυτά που λέω είναι βλακείες, αλλά δε βαριέσαι...". Απ'την άλλη αν πουν "όχι δεν είμαι ρατσιστής", τότε πολύ απλά κοροϊδεύουν τον εαυτό τους. Αρα, μόνη ορθή -σύμφωνα με τη λογική- λύση, είναι να σταματήσουν να είναι ρατσιστές!
4. Οι άνθρωποι που κάνουν φιλίες ώστε να εντυπωσιάσουν άλλους και να τους κάνουν φίλους ώστε να εντυπωσιάσουν άλλους και να τους κάνουν φίλους ώστε να εντυπωσιάσουν άλλους και να τους κάνουν φίλους...(κ.ο.κ.). Αυτός ο φαύλος κύκλος δεν κλείνει ποτέ και η ματαιοδοξία τους δεν τους αφήνει ουσιαστικά ικανοποιημένους από καμία φιλία.
5. Που το καλοκαίρι απέχει πολύ, ενώ είμαστε εδώ και τέσσερις μήνες εγκλωβισμένοι σε ένα χειμώνα χωρίς χιόνια!
   

Αφού τα είπα και ξαλάφρωσα, πρέπει με τη σειρά μου να προσκαλέσω στο blogoπαίχνιδο 5 bloggers. Στο φαύλο κύκλο της γκρίνιας θα ρίξω με τη σειρά μου τη JoaN , την ANIMUS , τον ThisRoad , την πάπχια (πάπχια με λένε βασικά :P), και τον Elerran .

Μαλάκες Έλληνες

Μη βιαστείτε να βγάλετε γρήγορα συμπεράσματα από τον τίτλο, και για να μείνετε ήσυχοι σας πληροφορώ οτι δεν βρίζω τους Έλληνες.
Προς Θεού...

πιστεύω οτι δεν υπάρχουν πολλοί Έλληνες μαλάκες, καθότι είμαστε όλοι ευχάριστοι και ηθικοί άνθρωποι. (ΔΕΝ) Σε αυτή την αξίωση βασίστηκε άλλωστε και η φιλόδοξη παραγωγή του ΣΚΑΪ "Μεγάλοι Έλληνες", που φιλοδοξεί να αναδείξει τον μεγαλύτερο Έλληνα όλων των εποχών.
Ο παππούς μου όταν ήμουν μικρός μου έλεγε: "1 μήλο+1 μήλο=2 μήλα. Όμως 1 μήλο + 1 καραμέλα δεν μπορούν να προστεθούν ούτε να αφαιρεθούν, ούτε φυσικά να συγκριθούν." Έχοντας αυτό στο μυαλό τους οι παραγωγοί της εκπομπής αποφάσισαν να στέψουν ένα μόνο άτομο τον Μεγαλύτερο Έλληνα όλων των εποχών. Όταν λέμε όμως όλων των εποχών εννοούμε ΟΛΩΝ των εποχών. Έτσι η λίστα συμπεριλαμβάνει πολλά σπουδαία ονόματα όπως: ο Πλάτωνας, Ο Ελ.Βενιζέλος, ο Ζαγοράκης, ο Αριστοτέλης, ο Σωκράτης, ο Λάκης Λαζόπουλος, ο Γ.Παπαδόπουλος, ο Όμηρος, ο Γκάλης... Όλοι παρατηρείτε την ομοιογένεια της λίστας φυσικά, κάτι που αποτελεί βασική προϋπόθεση σε ένα διαγωνισμό, γιατί όπως είπαμε, δεν μπορούμε να συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα.

Κρίνοντας το σκεπτικό της παραγωγής ως λίαν πετυχημένο, έξυπνο, και πέρα για πέρα δίκαιο, θέλησα ως ένας από τους ελάχιστους μικρούς Έλληνες να το αντιγράψω. Έχω λοιπόν να προτείνω μια άλλη εκπομπή που θα αποτελέσει το αντίπαλο δέος του "Μεγάλοι Έλληνες":

Η εκπομπή "Μαλάκες Έλληνες" όπως μπορεί κάποιος να καταλάβει πολύ εύκολα, θα προσπαθήσει να αναδείξει τον πιο μαλάκα Έλληνα όλων των εποχών. Ο ανταγωνισμός είναι πραγματικά σκληρός, ενώ αναμένεται να υπάρχει μεγάλη έλευση του κόσμου στις κάλπες προκειμένου να βγάλει το άχτι του και να αναδείξει τον πιο μαλάκα των Ελλήνων.

Προσοχή, σε καμία περίπτωση μην μπερδέψτε την εν λόγω εκπομπή με την επίσημη διαδικασία των βουλευτικών εκλογών, παρ' ότι στις υποψηφιότητες για τον μεγαλύτερο μαλάκα εμφανίζονται σχεδόν όλοι οι "τρόφιμοι" του κοινοβουλίου!

Για να είναι πιο δίκαια η δικιά μας εκπομπή, πέρα από τον τίτλο του μεγαλύτερου μαλάκα όλων των εποχών, θα αναδειχθεί και ένας μαλάκας από κάθε εποχή της Ελληνικής ιστορίας.
Από την αρχαιότητα δεσπόζει το όνομα του Εφιάλτη, ο οποίος έχει πλησιάσει αισθητά στον τίτλο του "Μαλάκα με Περικεφαλαία".
Από στους υποψηφίους της παλαιοβυζαντινής εποχής θα δοθεί ο τίτλος του παλιομαλάκα, ενώ σε υποψηφίους αρχιστράτηγους ή αρχιεπισκόπους που τα έκαναν θάλασσα θα δοθεί ο τίτλος του "Αρχιμαλάκα".
Στους μαλάκες σύγχρονης εποχής θα δοθεί ο τίτλος του "χοντρομαλάκα", καθότι οι περισσότεροι σημερινοί βουλευτές (που έχουν και τα σκήπτρα της μαλακίας) τα έχουν τα παραπανίσια κιλάκια τους.

Ωστόσο υπενθυμίζουμε:

Δεν μπορείτε να ψηφίσετε για μαλάκα Έλληνα τον Γ.Παπαδόπουλο, τον Θ.Ζαγοράκη και τον Γκάλη, γιατί είναι ήδη υποψήφιοι για τον τίτλο του Μεγαλύτερου Έλληνα.

Λυπάμαι αν ο παραπάνω περιορισμός απογοήτευσε αρκετούς από εσάς, αλλά ήταν ο μόνος τρόπος για να εξασφαλίσουμε κάποια συμβατότητα με την αντίπαλη εκπομπή.

Ελπίζω κάποιο από τα μεγάλα κανάλια να ακούσει με τη δέουσα σοβαρότητα την πρότασή μου, και σε μικρό χρονικό διάστημα να γίνει πραγματικότητα.

1o Παλαιοκώστιο Καρναβάλι

Μετά τη δεύτερη κινηματογραφική απόδραση του κου Παλαιοκώστα και του κου Αλκέτ Ριζάι, το 1ο Παλαιοκώστιο Καρναβάλι γίνεται γεγονός. Είχαν γίνει προσπάθειες για τη διοργάνωσή του 2 χρόνια πρίν, με την πρώτη απόδραση του Παλαιοκώστα και του Ριζάι, ωστόσο η κοινή γνώμη δεν ήταν ακόμη "έτοιμη" για μια πολιτισική διοργάνωση τέτοιας εμβέλειας. Ωστόσο, 2 χρόνια μετά, οι συνθήκες έχουν ωριμάσει, και η δεύτερη φαντασμαγορική απόδραση έγινε πάνω στην ώρα. Ο Υπουργός Δικαιοσύνης κ. Νικόλαος Δένδιας, δήλωσε σήμερα το απόγευμα, εξερχόμενος από τη συνεδρίαση που είχε με τον Δήμαρχο Κορυδαλλού, τα εξής:

"Είμαι χαρούμενος, που σε συνεργασία με το δήμο Κορυδαλλού καθιερώσαμε το Παλαιοκώστιο Καρναβάλι. Τέτοια πολιτιστικά δρώμενα δίνουν ζωή και στους δημότες, αλλά και στους κρατούμενους των φυλακών του Κορυδαλλού."

Επιπλέον, μετά την απόδραση των δύο (πρώην) κρατουμένων, ο υπουργός Δικαιοσύνης έθεσε τον διευθυντή σωφρονιστικής πολιτικής του υπουργείου κ. Κουτσούκη σε αναστολή εκτέλεσης των καθηκόντων του, προκειμένου να μπορέσει απρόσκοπτα να ασχοληθεί με το Παλαιοκώστιο Καρναβάλι.

Στο εν λόγω καρναβάλι θα λαμβάνουν μέρος μόνο οι τρόφιμοι των φυλακών του Κορυδαλλού. Εμφανώς αδυνατισμένοι από τις απεργίες πείνας που έκαναν πριν τα Χριστούγεννα (άλλη μια ευγενική προσφορά της ΝΔ σε συνεργασία με τα Sillouette), οι τρόφιμοι θα παρελαύνουν ντυμένοι με αποκαλυπτικά μαγιό και πολύχρωμα πούπουλα χορεύοντας στους ξέφρενους ρυθμούς της σάμπα.

Στον καλύτερο καρνάβαλο, θα παρέχεται μια κάρτα απεριόριστων μιλίων με ελικόπτερο ή αεροπλάνο. Οι τρόφιμοι έχουν έτσι ένα κίνητρο και κατά λογική συνέπεια οι χορευτικές τους ικανότητες βελτιώνονται με πολύ γρήγορους ρυθμούς. Το βραβείο θα το απονέμει ο Κ.Καραμανλής αυτοπροσώπως, ενώ θα υπάρχει πλήρης τηλεοπτική κάλυψη από όλα τα κανάλια.

Επίσημοι προσκεκλημένοι στο 1ο Παλαιοκώστιο Καρναβάλι θα είναι όλο το cast του Prison Break (πέραν, φυσικά, του κυρίου Παλαιοκώστα αλλά και του Αλκέτ Ριζάι).

Βέβαια για όλα αυτά υπάρχει και ο αντίλογος: Ο Δήμαρχος της Πάτρας κάνει λόγο για σαμποτάζ του Πατρινού καρναβαλιού από την κυβέρνηση. Στο πλευρό του έχει το Πα.Σο.Κ., καθότι το πατρικό του κου Παπανδρέου βρίσκεται κοντά στην Πάτρα, και δεν θέλει ούτε να του περάσει από το μυαλό οτι το Παλαιοκώστιο Καρναβάλι μπορεί να ξεπεράσει σε αίγλη το καρναβάλι της Πάτρας.

Παρ' όλα αυτά ο κόσμος φαίνεται ενθουσιώδης και έτοιμος να υποστηρίξει το νέο αυτό πολιτιστικό εγχείρημα της κυβέρνησης, ενώ ήδη το γεγονός έχει γίνει παγκοσμίως γνωστό, επιφέροντας μια καθολική επικρότηση της κυβέρνησης από όλες τις χώρες του κόσμου.

Και που να πιάσουν οι ζέστες vol.2

• Της κουζίνας:

Άνοιξη ή Τσέρνομπιλ;...Εγώ την έφαγα! Η νεκροψία θα δείξει.. :P

• Της πόλης:

Περιστατικό No.1:
Μπαίνω στο Μετρό (πρωτότυπο, ε;) και είναι πήχτρα Κάνω στην άκρη και καταφέρνω να πιαστώ από μια λαβή. Με τα ακουστικά στα αυτιά, και υπό τους ήχους των Radiohead, ξαφνικά νιώθω κάποιον να σπρώχνει με δύναμη και να με εκτοπίζει! O εν λόγω κύριος φαινόταν λίγο σαλεμένος, αλλά εγώ τι του 'φταιξα; Μετά από βαθιές αναπνοές (με αέρα αμφιβόλου ποιότητας..) το "καταπίνω" και δεν λέω τίποτα... Τις ασκήσεις ηρεμίας μου τις διέκοψε ο 60χρονος κύριος-Bobcat, και ακολούθησε η εξής στιχομυθία:
Bobcat: Τι κάνεις ρε, πάρε τον κώλο σου να περάσω, τον έχεις βάλει στη μέση του βαγονιού!
Ε: "Ορίστε; Σε εμένα μιλάτε;" Easy Christo, it's pictures in a book, pictures in a book, pict-
B: "Ναι, σε εσένα βέβαια, σε εσένα μιλάω, βέβαια, βέβαια σε εσένα."
Έτσι επιβεβαίωσα οτι δεν ήταν στα καλά του, και αποφάσισα να μη του δώσω σημασία, αλλά αυτός το συνέχισε, ούτε θυμάμαι τι ασυναρτησίες έλεγε, ενώ όλο το βαγόνι είχε γυρίσει προς το μέρος μας...

Περιστατικό no.2:
Φτάνω κατα τις 12:30 σήμερα στα Starbucks στην Κοραή. Εκεί συνάντησα κάτι παιδιά από τη σχολή για να διαβάσουμε, και κυρίως για να μου δείξουν κάτι ασκήσεις που το μικρό μου μυαλουδάκι δεν πιάνει με την πρώτη. Φυσικά το πείραμα του διαβάσματος δεν κράτησε για πολύ, και αρχίσαμε να μιλάμε περί ανέμων και υδάτων, να λέμε διάφορα αστεία και να γελάμε.
Δίπλα καθόταν ένας κύριος - τουλάχιστον 68 χρονών- που θα τον φωνάζουμε κύριο Μ, για ευνόητους λόγους. Ο κύριος Μ. διάβαζε μια εφημερίδα [την Εστία, αν κρίνω από τη μετέπειτα συμπεριφορά του]. Σε κάποια φάση που γελούσαμε, σηκώνεται από το τραπέζι του και λέει: "Εμείς εδώ ήρθαμε να ηρεμήσουμε, οχι για να κάθεστε εσείς να χασκογελάτε!". Εδώ αξίζει να αναφέρω, οτι δεν καθόμασταν καν στο χώρο που διαβάζουν!
Λέμε συγγνώμη, και μετά από λίγα λεπτά παραμιλητού άρχισε να πιάνει κουβέντα στη διπλανή παρέα με συνομήλικούς του και άρχισε να λέει το ποιηματάκι: "Η-σημερινή-νεολαία-είναι-απαράδεκτη-μετά-τη-δεκαετία-του-80'-χειροτερεύουμε-αλλά-δεν-έχουμε-ακόμη-πιάσει-πάτο".
Παρασυρμένοι λοιπόν και οι άλλοι γερολαίοι από την τρομερή ανακάλυψη της ανυπαρξίας ηθικών αξιών από την πλευρά της νεολαίας άρχισαν να μας λένε και αυτοί: "Ακούσατε τι είπε ο κύριος; Λίγο σεβασμό παρακαλώ, είστε όλοι αμόρφωτοι", και κάτι τέτοιες ασυναρτησίες. Μόλις έφυγε όμως ο κύριος Μ., οι γερολαίοι από το άλλο τραπέζι άρχισαν να μας υποστηρίζουν λέγοντας οτι όσα είπαν πριν τα είπαν για να υποστηρίξουν λίγο τον κύριο Μ που ήταν μοναχούλης του.
Στο ScoreBoard των Starbucks έγραφε "Νεολαίοι 2 - Γερολαίοι 1".

Τελικά μου λένε όντως ασυναρτησίες, ή εγώ έχω πέσει απ' το διάστημα;

Τρομακτικό e-mail μπιζού

Γενικότερα απεχθάνομαι τα e-mail μπιζού (aka αλυσίδες), μου κάνουν τη ζωή δυσκολότερη, το inbox υπερπλήρες, μ' εκκνευρίζουν. Ποτέ δεν μου είχε περάσει από το μυαλό να προωθήσω ένα τέτοιο mail, ακόμη και αν ήταν ξεκάθαρο οτι θα ήμουν γκαντέμης για τα υπόλοιπα 2 χρόνια (after all, how worse can it get?!), οτι θα πάθαινα καρκίνο των δοντιών και θα με απέλυαν από τη δουλειά που ποτέ μου δεν είχα.
Μέχρι που διάβασα το εξής mail στο inbox μου πρίν από 5 λεπτά ακριβώς:

"Μερικά χρόνια πριν ένας πατέρας και μια μητέρα αποφάσισαν πως χρειάζονταν ένα διάλειμμα, γι' αυτό αποφάσισαν να πάνε μια βόλτα στην πόλη. Κάλεσαν λοιπόν τη babysitter που εμπιστεύονταν περισσότερο.
Όταν ήρθε τα δυο παιδιά είχαν ήδη κοιμηθεί. Έκατσε και σιγουρεύτηκε οτι όλα ήταν εντάξει. Αργότερα εκείνη τη νύχτα, η babysitter βαρέθηκε και ήθελε να δει τηλεόραση δεν μπορούσε όμως στο σαλόνι γιατί δεν υπήρχε κεραία.(οι γονείς δεν ήθελαν τα παιδιά τους να βλέπουν συνέχεια σκουπίδια)
Τους πήρε λοιπόν τηλέφωνο και τους ρώτησε αν θα μπορούσε να δει τηλεοράση στο δωμάτιό τους και αυτοί είπαν εντάξει. Τους ρώτησε αν θα μπορούσε επίσης να καλύψει τον μεγάλο ψεύτικο κλόουν που είχαν στο δωμάτιό τους επειδή την έκανε νευρική. Η γραμμή ήταν σιωπηλή για μια στιγμή και μετά ο πατέρας(ο οποίος μιλούσε στη babysitter εκείνη την ώρα) είπε... πάρε τα παιδιά και φύγετε από το σπίτι..θα πάρουμε την αστυνομία... δεν έχουμε κανένα κλόουν στο δωμάτιό μας!!!!!
Τα παιδιά και η babysitter δολοφονήθηκαν εκείνη τη νύχτα από τον κλόουν. Η αστυνομία βρήκε ότι ο κλόουν ήταν δολοφόνος που είχε δραπετεύσει από την φυλακή. Αν δεν στείλεις αυτό το μήνυμα σε όλους σου τους φίλους σε μια ώρα, ο κλόουν θα στέκεται δίπλα στο κρεβάτι σου στις 3 ΤΟ βράδυ κρατώντας ένα μαχαίρι!!!!! sos"

Είμαι τόσο αφελής; Σαν αυτούς που κοροϊδεύω όταν μου στέλνουν τα μηνύματα με παροιμίες και που με καταδικάζουν είτε να είμαι ο Γκαστόνε, ή ο Ντόναλντ στις κακές του; (Εγώ θέλω κάτι ενδιάμεσο, να μη μου τα χαλάει η τύχη, αλλά η όποια επιτυχία να οφείλεται σε εμένα....)

Γιατί λοιπόν θέλησα να προωθήσω αυτό το μήνυμα;

• Πρέπει να ήταν αυτό το SOS στο τέλος του μηνύματος που με επηρέασε περισσότερο. Τα πράγματα είναι όντως σοβαρά, δεν πρόκειται για ένα παιχνιδάκι!
  
• Ποτέ δεν πήγαινα τους κλόουν ούτως ή άλλως, τι δουλειά έχει στο δωμάτιό μου; Άσε που έχω τραύματα από την θρυλική ταινία "Το Αυτό" aka "The it".
• Ήθελα να πάρω εκδίκηση από όλους όσους προωθούν μέιλ αλυσίδες... Μια σου και μια μου! Και θα το έστελνα και με την ελπίδα οτι δεν θα το προωθούσαν, να έβλεπα την κατάρα του κινέζικου ρητού (που προέρχεται από την Ολλανδία) να πέφτει πάνω τους, και να στοιχειώνει τον ύπνο τους η μικρή Άννι Σμίθ που πάσχει από όγκο (εδώ και 12 χρόνια περίπου αν συνδυάσεις τα στοιχεία). Πόσο μάλλον τον κλόουν να τους παρακολουθεί σε πρώτη φάση, και να τους δολοφονεί με ένα (άγνωστο η αλήθεια είναι) τρόπο... Ίσως να πεθαίνεις από τα γέλια!
• Είδες τι έπαθε ο Constantino, ο Carlos, και πολλοί άμοιροι που τόλμησαν να σκεφτούν λογικά και να μην το προωθήσουν...Εδω διακυβεύεται η ζωή μου!
• Σε μισή ώρα θα είναι 3, δεν έχω και πολλά περιθώρια.
  

Οχι, τελικά κρατήθηκα, δεν έστειλα το μήνυμα σε όλες τις επαφές μου, και οχι μόνο αυτό, έχω και το θράσος να χλευάσω το e-mail μέσω του μπλόγκ μου, γιατί είμαι σίγουρος πως δεν το διαβάζει ο creepy κλόουν που θα τρυπώσει στο δωμάτιό μου (για κάποιο λόγο ξέρω οτι δεν θα μιλάει ελληνικά).
Αν όντως έρθει, θέλω να ξέρετε οτι χάρηκα που με διαβάζατε τόσο καιρό! Το μπλόγκ θα το πάρω στον τάφο μου, δεν το δίνω σε κανένα γιατί είμαι μονόχνοτος, και μετά θα χρησιμοποιούν εμένα ως παράδειγμα: "Στείλε το mail γιατί αλλιώς θα τρυπώσει στο δωμάτιό σου ο μονόχνοτος μπλόγκερ θύμα παρανοϊκού κλόουν, και θα σε δολοφονήσει! Είναι αλήθεια! Στείλ' το οπωσδήποτε... Μην παίζεις με την τύχη σου".

Εγώ τουλάχιστον το "στέλνω" στους αναγνώστες μου για να ξέρουν αφενός, και για να σώσω το τομάρι μου αφετέρου(οχι απαραίτητα με αξιολογική σειρά)...

Αντίο.

Υ.Γ.: Από τη στιγμή που δεν θέλω να δεχτώ οτι υπάρχει κόσμος που τα πιστεύει, για ποιό λόγο προωθούν αυτά τα mail; Τι σκέφτονται όταν πατούν το forward; Εσείς έχετε προωθήσει e-mail μπιζού, και αν ναι γιατί; (ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΓΙΑΤΙ!)

Διαφθορά οικίας περιουσίας

Πόσο σκληρή είναι η ελληνική πραγματικότητα; Μια βόλτα στην οδό Ευριπίδου αρκεί για να λυθεί η απορία...

Πώς γίνεται η κοινωνία μας σε ορισμένα θέματα να αδιαφορεί και σε άλλα να παριστάνει τη θιγμένη και να παρουσιάζεται να "μη σηκώνει μύγα στο σπαθί της"; Αυτό φυσικά συμβαίνει γιατί η κοινωνία έχει δομηθεί με τέτοιο τρόπο ώστε η ίδια να περιθωριοποιεί ορισμένους ανθρώπους τους οποίους δεν θεωρεί μέρος του συνόλου στο οποίο ανήκει. Αυτό που πρέπει όμως να γίνει αντιληπτό είναι οτι και αυτοί οι "απόβλητοι" της κοινωνίας αποτελούν μέρος της και οφείλει να βοηθήσει τα συγκεκριμένα άτομα να επανενταχθούν ομαλά ε αυτήν.

Ενώσω λοιπόν η κοινωνία μας θρηνούσε τη φθορά της ξένης περιουσίας από τα επεισόδια, είχε ξεχάσει την παγιωμένη πλέον διαφθορά της "οικίας περιουσίας", δηλαδή της κοινωνίας αυτής καθεαυτής...

Φυσικά δεν μου ήρθε η επιφοίτηση ώστε να αρχίσω να γράφω γενικολογίες, απλά βρέθηκα στο "σωστό" μέρος τη "σωστή" στιγμή... Σήμερα είχα κανονίσει με τους φίλους μου να πάμε σε ένα live concert στο κέντρο, στην πλατεία θεάτρου. Νομίζοντας οτι η πλατεία θεάτρου βρίσκεται στου Ψυρρή παρκάραμε το αμάξι κοντά στο Σύνταγμα (Η πλατεία θεάτρου όπως ανακαλύψαμε αργότερα, βρίσκεται ανάμεσα στην πλ.Ομονοίας και στην πλ.Κουμουνδούρου). Συνεπώς αναγκαστήκαμε να περπατήσουμε και από οδηγίες που μας έδωσε ένας περιπτεράς, καταλήξαμε μαζί με τους δύο φίλους μου να περιπλανόμαστε στην οδό Ευριπίδου και στην οδό Σοφοκλέους. Εκεί έχουν τα "στέκια" τους μαύρες κοπέλες που εκπορνεύονται για εξευτελιστικά ποσά.

Αυτές οι κοπέλες, κατα κύριο λόγο από τη Νιγηρία της Αφρικής, έφτασαν στην Ελλάδα αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον. Αυτοί που ανελάμβαναν την μετακίνησή τους από την Αφρική στην Ελλάδα, τις υπέβαλαν σε μια τελετή βουντού (και όμως!) ώστε αν σπάσουν ποτέ τον όρκο σιωπής τους, ή σταματήσουν να εργάζονται υπό τη δούλεψή τους, υποτίθεται οτι θα πεθάνει όλη η οικογένειά τους! Τα αφεντικά τους δηλαδή εκμεταλλεύονται την αμάθειά τους για να τις αναγκάζουν να εκπορνεύονται προκειμένου να ξεπληρώσουν στα αφεντικά τους το ποσό της μετακίνησής τους στην Ελλάδα. Η περιοχή, πλήρως υποβαθμισμένη αποτελεί τον χώρο εργασίας, ή καλύτερα εξασφάλισης πελατών, για αυτές τις δυστυχισμένες κοπέλες που εξωθούνται στην εξαθλίωση και είναι εγκλωβισμένες σε αυτή την κατάσταση. Σε κάθε γωνία μπορούσε κανείς να μυρίσει ούρα ανθρώπων, ενώ έμποροι ναρκωτικών περιφέρονται στην περιοχή. Οι κάτοικοι της περιοχής, αλλοδαποί κυρίως, κοιτούν από τα μπαλκόνια τους το συνηθισμένο πλέον θέαμα αυτού του σκλαβοπάζαρου. Βιαστικοί καθώς ήμασταν για να προλάβουμε το live ψάχναμε κάποιον να ρωτήσουμε προς τα που βρίσκεται η πλατεία θεάτρου, και αφού δεν υπήρχαν άνθρωποι που να μιλούν Ελληνικά ώστε να συνεννοηθούμε (και όσοι ήξεραν δεν είχαν τη διάθεση), αναγκαστήκαμε να απευθυνθούμε σε ζώα: Δύο Ζητάδες που βρίσκονταν δύο στενά μακριά από το όλο θέαμα...

Εγώ: Συγγνώμη να ρωτήσω κάτι,, η πλατεία θεάτρου ξέρετε πού βρίσκεται;
Ζ: Ναι, τι θες να κάνεις εκεί;
Ε: Να πάω σε ένα live.
Ζ: Πού είναι οι πουτάνες;!; Σε εκείνο το στενό δεξιά.

Ε: Α!...


Όλοι ξέρουν, κανείς δεν μιλάει, μα πάνω απ' όλα κανείς δεν κάνει τίποτα. Και η αστυνομία, διεφθαρμένη, ή απλά αδιαφορεί ή ακόμη χειρότερα έχει συμφέροντα από την όλη υπόθεση...Και μετά φωνάζουμε για τα επεισόδια που κατέστρεψαν την "όμορφη και αποστειρωμένη" Αθήνα! Αν δεν ανοίξουμε τα μάτια μας στα πραγματικά προβλήματα δεν θα αποφύγουμε επιπτώσεις όπως τα επεισόδια που δημιουργήθηκαν τον τελευταίο καιρό.