21 Ιουλ 2011

Το τέλος στην Ισπανία.

Barcelona
Valencia


Drama? Let me tell you about love and drama.

I told you to love me like there is no tomorrow, 
not like there is no today. 


You have my words in a piece of paper,
I have yours too.


Benicassim


"You are my most special and beautiful story."


I say we were lucky to be present in history in the making.

9 Απρ 2011

Lighterature

Τι κανείς σε μια 
τρομερά βαρετή παράσταση 
για να την παλέψεις? 
Πειράζεις λίγο την ταχύτητα διαφράγματος, και ζωγραφίζεις.






 TO THIS


Στο Heimathafen Theater, Berlin.

The Light Beams are not photoshop Edited.

21 Φεβ 2011

Ich-Nie.


Χράτς χράτς χράτς
Μ' αρέσει ο ήχος που κάνει το παπούτσι μου όταν βυθίζεται στο φρέσκο στρώμα χιονιού στο δρόμο. Προσέχοντας να μην πατήσω τα ίχνη που άφησαν πίσω τους οι προηγούμενοι περαστικοί, ψάχνοντας λίγο αφράτο χιόνι για να χωρέσει τα δικά μου ίχνη, ώστε να υποχωρεί απαλά αυτή η λεπτή στρώση κάτω από τα πόδια μου.

Και τόσες πατημασιές σκόρπιες στο άσπρο πλέον πεζοδρόμιο, από μπότες, αρβύλες, ολσταρ... Φαίνεται περπάτησαν και κάποιοι άλλοι μεσ' τη νύχτα λίγο πριν από μένα...

Η πατημασιά της κοπέλας που γύρισε σπίτι κλαίγοντας γιατί τελικά το timing είναι μια πολύ πολύ δύσκολη υπόθεση και ορκίστηκε να μην ξαναερωτευτεί ποτέ της.

Η πατημασιά του κυρίου που δουλεύει στην πιτσαρία γύρω από τη γωνία και έχει ξενερώσει γιατί έρχεται Δευτέρα, και ένα Σαββατοκύριακο δεν έχει ξεκουραστεί, και όλο λέει στον εαυτό του ότι κάποια στιγμή θα φύγει από τη Γερμανία και θα γυρίσει πίσω.

Οι πατημασιές που πάνε ζευγάρι και είναι από τις δύο φίλες που είχαν βγει για ένα ποτό, τους δύο φίλους που βγήκαν για μια μπύρα και η συζήτηση κατέληξε απροσδόκητα σοβαρή, αλλά όχι παράταιρη.

Η πατημασιά ενός φοιτητή που κάλυψε την πατημασιά της σερβιτόρας από το εστιατόριο.

Και η δική μου πατημασιά που ήταν εντελώς αυτοαναφορική. Ο περαστικός που σκεφτόταν τα ίχνη του αυτά καθεαυτά, και οραματιζόταν τις ιστορίες που έκρυβαν οι άλλες πορείες των ανθρώπων.

Γιατί όταν πέφτει το χιόνι εμφανίζει σαν μπλακλάητ όσα δεν βλέπουμε με γυμνό μάτι: Τα ίχνη μας. Τα αφήνουμε συνέχεια και παντού, παρ' ότι δεν τα βλέπουμε, είναι αυτά που προσδιορίζουν εμάς και τους άλλους. Και αν το χιόνι σκέπαζε κι εμένα και εσένα αργά αργά θα έβλεπες το σώμα σου ξαπλωμένο στο έδαφος, και πάνω μας πατημασιές... όσοι έχουν περάσει απ' τη ζωή σου, άλλοι τρέχοντας, άλλοι μόνοι, άλλοι με παρέα. Και τα ίχνη που αφήνουν οι άλλοι πάνω μας αλλάζουν τα ίχνη που αφήνουμε εμείς πάνω στους υπόλοιπους.

Μόνο όταν πρωτοφτάνεις στον κόσμο είσαι σαν το αφράτο απάτητο πρωινό χιόνι. Μετά καταλήγεις γκρί, τσαλαπατημένο και παραμερισμένο στην άκρη του δρόμου, μέχρι να λιώσεις, και να έρθει η άνοιξη.

17 Φεβ 2011

All apologies.


Με το μπαρδόν.
Εντσούλντιγκουνγκ. Ντεσκούλπα, Περδόν, σκουζάτσιμι, σόρι. 
Τέλοσπάντων, καταλαβαίνεις τι θέλω να πω.

I should be the dumbass from now on.

13 Φεβ 2011

H Επιστροφή


Έφτασα πάνω στη γέφυρα και χάζευα το ποτάμι που κυλούσε σκοτεινό αργά αργά από κάτω μου. Κοίταξα αριστερά και δεξιά, δεν υπήρχε κανείς, πέρα από μερικά αυτοκίνητα.

Τώρα είναι καλά, σκέφτηκα,
και έβαλα τα λεφτά και το κινητό μου στη θήκη της τσάντας με το φερμουάρ για να μην τα χάσω, και έκανα ένα βήμα μπροστά και έπεσα μέσα στο ποτάμι. Ήταν πιο κρύο απ' ότι φαινόταν απ' τη γέφυρα, αλλά εμένα με ένοιαζε να κοιτάξω να σε βρω. Ένοιωσα κάτι στον ώμο μου και ήσουν εσύ. "Με τρόμαξες, βλαμμένο" σου είπα, κι εσύ χαμογέλαγες. Δεν μπορούσες να με ακούσεις, μόνο είδες τις φωτεινές μπουρμπουλήθρες που έσπασαν το σκοτάδι όταν προσπάθησα να σου μιλήσω, και μου χαμογέλασες.

Με έπιασες από το χέρι και το ποτάμι μας παρέσερνε αργά και αθόρυβα. Ο κόσμος από πάνω φώναζε, προσπαθούσε να σου μιλήσει, και να πείσει και τους άλλους στη στεριά ότι προσπαθεί να σου μιλήσει. Εγώ απλά σου κρατούσα το χέρι και εσύ χαμογελούσες. Και το ποτάμι παρέσερνε μουλιασμένες φωτογραφίες, μουλιασμένα σημειώματα και κάρτες που είχαμε ανταλλάξει, μουλιασμένα πίξελς που σου ανήκαν. Και άλλοι άνθρωποι κυλούσαν στο βάθος, είχαν πέσει από τις άλλες γέφυρες που ένωναν τους ανθρώπους αλλά γκρεμίστηκαν απότομα και βρέθηκαν και αυτοί να κυλάνε ήρεμα στο ποτάμι.

Μου έκανες νόημα ότι έφτασα κοντά στο σπίτι μου, και με αγκάλιασες βιαστικά κι εγώ πάλι προσπάθησα να σου πω "πότε θα σε ξαναδώ;". Γέλασες σαν να σου είπα κανένα ανέκδοτο, και με άφησες να βγω από το ποτάμι.

Έξω άρχισα να ξεπαγιάζω ακόμα χειρότερα, πήρα ένα ταξί, έδωσα στον ταξιτζη 5 μουλιασμένα ευρώ και επέστρεψα στην αφόρητη ζεστασιά του σπιτιού μου, που είναι πολλά χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι μου.

Και τώρα με τα χέρια μουλιασμένα από το ταξίδι βραχυκυκλώνω όσους δεν βούτηξαν από τη γέφυρα, όπως βραχυκύκλωσα κι εγώ όταν έκανα την πρώτη μου βουτιά εκεί μέσα, και σου υποσχέθηκα να είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου, πριν με παρασύρει και εμένα το ποτάμι.

31 Ιαν 2011

The one with the I'm the one


d      i      s      t      a      n      c      e
IsObjective



because you said something that I never forgotten




η φωτογραφία είναι κάπου πάνω απ την Αργεντινή και την Παραγουάη. 2008