21 Φεβ 2011

Ich-Nie.


Χράτς χράτς χράτς
Μ' αρέσει ο ήχος που κάνει το παπούτσι μου όταν βυθίζεται στο φρέσκο στρώμα χιονιού στο δρόμο. Προσέχοντας να μην πατήσω τα ίχνη που άφησαν πίσω τους οι προηγούμενοι περαστικοί, ψάχνοντας λίγο αφράτο χιόνι για να χωρέσει τα δικά μου ίχνη, ώστε να υποχωρεί απαλά αυτή η λεπτή στρώση κάτω από τα πόδια μου.

Και τόσες πατημασιές σκόρπιες στο άσπρο πλέον πεζοδρόμιο, από μπότες, αρβύλες, ολσταρ... Φαίνεται περπάτησαν και κάποιοι άλλοι μεσ' τη νύχτα λίγο πριν από μένα...

Η πατημασιά της κοπέλας που γύρισε σπίτι κλαίγοντας γιατί τελικά το timing είναι μια πολύ πολύ δύσκολη υπόθεση και ορκίστηκε να μην ξαναερωτευτεί ποτέ της.

Η πατημασιά του κυρίου που δουλεύει στην πιτσαρία γύρω από τη γωνία και έχει ξενερώσει γιατί έρχεται Δευτέρα, και ένα Σαββατοκύριακο δεν έχει ξεκουραστεί, και όλο λέει στον εαυτό του ότι κάποια στιγμή θα φύγει από τη Γερμανία και θα γυρίσει πίσω.

Οι πατημασιές που πάνε ζευγάρι και είναι από τις δύο φίλες που είχαν βγει για ένα ποτό, τους δύο φίλους που βγήκαν για μια μπύρα και η συζήτηση κατέληξε απροσδόκητα σοβαρή, αλλά όχι παράταιρη.

Η πατημασιά ενός φοιτητή που κάλυψε την πατημασιά της σερβιτόρας από το εστιατόριο.

Και η δική μου πατημασιά που ήταν εντελώς αυτοαναφορική. Ο περαστικός που σκεφτόταν τα ίχνη του αυτά καθεαυτά, και οραματιζόταν τις ιστορίες που έκρυβαν οι άλλες πορείες των ανθρώπων.

Γιατί όταν πέφτει το χιόνι εμφανίζει σαν μπλακλάητ όσα δεν βλέπουμε με γυμνό μάτι: Τα ίχνη μας. Τα αφήνουμε συνέχεια και παντού, παρ' ότι δεν τα βλέπουμε, είναι αυτά που προσδιορίζουν εμάς και τους άλλους. Και αν το χιόνι σκέπαζε κι εμένα και εσένα αργά αργά θα έβλεπες το σώμα σου ξαπλωμένο στο έδαφος, και πάνω μας πατημασιές... όσοι έχουν περάσει απ' τη ζωή σου, άλλοι τρέχοντας, άλλοι μόνοι, άλλοι με παρέα. Και τα ίχνη που αφήνουν οι άλλοι πάνω μας αλλάζουν τα ίχνη που αφήνουμε εμείς πάνω στους υπόλοιπους.

Μόνο όταν πρωτοφτάνεις στον κόσμο είσαι σαν το αφράτο απάτητο πρωινό χιόνι. Μετά καταλήγεις γκρί, τσαλαπατημένο και παραμερισμένο στην άκρη του δρόμου, μέχρι να λιώσεις, και να έρθει η άνοιξη.

6 σχόλια:

JoaN είπε...

αχ.. μα τι ωραίο κείμενο?! Ευχαριστώ!

Ανώνυμος είπε...

Είσαι τόσο γλυκό αγόρι. :)
.Φούλα

Σπουργύφτι είπε...

Μου άρεσε πολύ,με έβαλε σε σκέψεις και 'μένα!Μπράβο!
Κράτα λίγο χιόνι και για'μας.

Ανώνυμος είπε...

ρεε πόσο ωραία γράφεις???? μου χεις λείψει...... <3

Theios είπε...

@Σπουργύφτι: Danke schön! Τα χιόνια πλέον έχουν λιώσει για τα καλά, πράγμα που με κάνει χαρούμενο.

@Anonymous: Ξαναμανα danke. Πες μου και ποιός είσαι για να σου πω αν μου έλειψες κι εμένα. :P

Ανώνυμος είπε...

poli oraio!!