Και που να πιάσουν οι ζέστες vol.2

• Της κουζίνας:

Άνοιξη ή Τσέρνομπιλ;...Εγώ την έφαγα! Η νεκροψία θα δείξει.. :P

• Της πόλης:

Περιστατικό No.1:
Μπαίνω στο Μετρό (πρωτότυπο, ε;) και είναι πήχτρα Κάνω στην άκρη και καταφέρνω να πιαστώ από μια λαβή. Με τα ακουστικά στα αυτιά, και υπό τους ήχους των Radiohead, ξαφνικά νιώθω κάποιον να σπρώχνει με δύναμη και να με εκτοπίζει! O εν λόγω κύριος φαινόταν λίγο σαλεμένος, αλλά εγώ τι του 'φταιξα; Μετά από βαθιές αναπνοές (με αέρα αμφιβόλου ποιότητας..) το "καταπίνω" και δεν λέω τίποτα... Τις ασκήσεις ηρεμίας μου τις διέκοψε ο 60χρονος κύριος-Bobcat, και ακολούθησε η εξής στιχομυθία:
Bobcat: Τι κάνεις ρε, πάρε τον κώλο σου να περάσω, τον έχεις βάλει στη μέση του βαγονιού!
Ε: "Ορίστε; Σε εμένα μιλάτε;" Easy Christo, it's pictures in a book, pictures in a book, pict-
B: "Ναι, σε εσένα βέβαια, σε εσένα μιλάω, βέβαια, βέβαια σε εσένα."
Έτσι επιβεβαίωσα οτι δεν ήταν στα καλά του, και αποφάσισα να μη του δώσω σημασία, αλλά αυτός το συνέχισε, ούτε θυμάμαι τι ασυναρτησίες έλεγε, ενώ όλο το βαγόνι είχε γυρίσει προς το μέρος μας...

Περιστατικό no.2:
Φτάνω κατα τις 12:30 σήμερα στα Starbucks στην Κοραή. Εκεί συνάντησα κάτι παιδιά από τη σχολή για να διαβάσουμε, και κυρίως για να μου δείξουν κάτι ασκήσεις που το μικρό μου μυαλουδάκι δεν πιάνει με την πρώτη. Φυσικά το πείραμα του διαβάσματος δεν κράτησε για πολύ, και αρχίσαμε να μιλάμε περί ανέμων και υδάτων, να λέμε διάφορα αστεία και να γελάμε.
Δίπλα καθόταν ένας κύριος - τουλάχιστον 68 χρονών- που θα τον φωνάζουμε κύριο Μ, για ευνόητους λόγους. Ο κύριος Μ. διάβαζε μια εφημερίδα [την Εστία, αν κρίνω από τη μετέπειτα συμπεριφορά του]. Σε κάποια φάση που γελούσαμε, σηκώνεται από το τραπέζι του και λέει: "Εμείς εδώ ήρθαμε να ηρεμήσουμε, οχι για να κάθεστε εσείς να χασκογελάτε!". Εδώ αξίζει να αναφέρω, οτι δεν καθόμασταν καν στο χώρο που διαβάζουν!
Λέμε συγγνώμη, και μετά από λίγα λεπτά παραμιλητού άρχισε να πιάνει κουβέντα στη διπλανή παρέα με συνομήλικούς του και άρχισε να λέει το ποιηματάκι: "Η-σημερινή-νεολαία-είναι-απαράδεκτη-μετά-τη-δεκαετία-του-80'-χειροτερεύουμε-αλλά-δεν-έχουμε-ακόμη-πιάσει-πάτο".
Παρασυρμένοι λοιπόν και οι άλλοι γερολαίοι από την τρομερή ανακάλυψη της ανυπαρξίας ηθικών αξιών από την πλευρά της νεολαίας άρχισαν να μας λένε και αυτοί: "Ακούσατε τι είπε ο κύριος; Λίγο σεβασμό παρακαλώ, είστε όλοι αμόρφωτοι", και κάτι τέτοιες ασυναρτησίες. Μόλις έφυγε όμως ο κύριος Μ., οι γερολαίοι από το άλλο τραπέζι άρχισαν να μας υποστηρίζουν λέγοντας οτι όσα είπαν πριν τα είπαν για να υποστηρίξουν λίγο τον κύριο Μ που ήταν μοναχούλης του.
Στο ScoreBoard των Starbucks έγραφε "Νεολαίοι 2 - Γερολαίοι 1".

Τελικά μου λένε όντως ασυναρτησίες, ή εγώ έχω πέσει απ' το διάστημα;