Χρόνια Πολλά...

...Κι ένα σωρό άλλες τυπικές ευχές! Όπως και να 'χει εύχομαι να περάσετε τέλεια τις γιορτές με τους αγαπημένους σας, και μια τέλεια πρωτοχρονιά να εγκαινιάσει το 2009 (μακάρι να είναι καλύτερο από το 2008... για όλους μας...).

Έιμαι μακριά από το σπίτι μου και συπνεπώς και από τον υπολογιστή μου, οπότε μέχρι να επιστρέψω δεν θα ανεβάσω άλλο άρθρο!


Χρόνια πολλά και πάλι!

Οχι άλλες αερολογίες.

Όλη η Αθήνα είναι σε αναβρασμό (αν οχι όλη η Ελλάδα). Όλα τα κανάλια δείχνουν ανελλιπώς φωτογραφίες του άτυχου παιδιού με ένα σωρό ηλίθιους στα παράθυρα να σχολιάζουν για το αν έφταιγε ή οχι το παιδί που έφαγε τη σφαίρα. Κανένας δεν έκανε τον κόπο στην τηλεόραση να δημοσιεύσει αυτό. Δεν θα επεκταθώ γιατί δεν ξέρω τα πράγματα από πρώτο χέρι, και το τελευταίο πράγμα που θα ήθελα να συμβεί είναι να εκφέρω μια άποψη που έχει διαμορφωθεί απλά και μόνο από την τηλεόραση.
Όμως η ηλιθιότητα των καναλιών δεν σταματά εδώ. Το δελτίο ειδήσεων του Mega παραποίησε το video της δολοφονίας, προσθέτοντας ηχητικά εφέ που παραποιούν τα πραγματικά γεγονότα. Συγκεκριμένα το video δημιουργεί την εντύπωση οτι πριν την δολοφονία είχαν δημιουργηθεί επεισόδια, γεγονός που δεν επαληθεύεται από τους αυτόπτεις μάρτυρες.
[Για να δείτε το πραγματικό video Πατήστε εδώ.]

Υ.Γ.: Διαδικτυακώς διαδόθηκε και ένα μήνυμα με τα ονόματα των αστυνομικών που ενεπλάκησαν στο επεισόδιο. Και αυτό κανένα νόημα δεν έχει. Είτε τους λένε Μπάμπη, ή Πέπη, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Όπως και να έχει η κατάσταση γίνεται τραγελαφική... Όλοι "εξτασιάζονται" και λένε πράγματα χωρίς να τα σκεφτύν καλά καλά, όμως στην τελική ίσως όλοι να ψάχναμε μια αφορμή για να εκφράσουμε την αγανάκτησή μας!

Ένα σημείωμα για να μην ανησυχήσεις.

Φεύγω. Παω σε ένα νησί (Ναι μεσ' τον χειμώνα, πού είναι το πρόβλημα??).
Θα είμαι πίσω την Παρασκευή.
Μέχρι τότε πάρε μια φώτο να υπάρχει!!!

>Beauty is overestimated

Ήμουν κι εγώ στην εξέγερση του MALL το '08

Έρημο το The Mall μετά την οικονομική κρίση. Όλοι οι έφηβοι (των βορείων κυρίως προαστίων) που σύχναζαν εκεί συνειδητοποίησαν οτι σκορπούσαν πολλά χρήματα και μετανιωμένοι κλειδώθηκαν στο σπίτι για ένα μήνα, μπάς και κάνουν οικονομία, ενώ άλλοι έπιασαν δουλειές σε λιμάνια για να ξεπληρώσουν τα χρέη από τις πιστωτικές κάρτες. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Λάτσης, ιδιοκτήτης του εμπορικού κέντρου, έχει κλειστεί στο δωμάτιό του και κλαίει με λυγμούς, ενώ κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί προσεύχεται στον Obama να διώξει την κρίση.

Μια άλλη ομάδα εφήβων, υπέρμαχοι του "Mall" κατέλαβαν το κτήριο φωνάζοντας συνθήματα κατά της οικονομικής κρίσης, με χαρακτηριστικότερο το "Shopping - Χρήμα - Χλιδάνεργεία". Πολλοί έχουν συγκινηθεί από τον αγώνα τους, ενώ ο Λάτσης έχει αρχίσει να ελπίζει. Μάλιστα έχει στηθεί ένας πρόχειρος ραδιοφωνικός σταθμός στο "zara" από το οποίο οι καταναλωτές εκπέμπουν τα αιτήματά τους, ανάμεσα στα οποία είναι η δημιουργία εκπτωτικής κάρτας για όλα τα μαγαζιά ειδών πολυτελείας, και η επέκταση του ωραρίου του MALL 24 ώρες το εικοσιτετράωρο.


Φυσικά και το "Mall" είναι πήχτρα υπό κανονικές συνθήκες, απλά το πέτυχα την ώρα που έκλεινε. Ο Λάτσης είναι ακόμη πανευτυχής, και τα δεκαεξάχρονα ακόμη ανυποψίαστα της κρίσης, αλλά και αδιάφορα για το πολυτεχνείο.

Υ.Γ.: Μόλις παρατήρησε ένας υπάλληλος που καθάριζε οτι έβγαζα φωτογραφίες μου είπε:

Αυτό εδώ να τραβήξεις!! Αυτό εγώ πώς θα το καθαρίσω??...

ΜΕΤΡΟμάζει

Κάθε μέρα, ή -καλύτερα- κάθε πρωί πρέπει να παίρνεις το ΜΕΤΡΟ όπως χιλιάδες άλλοι Αθηναίοι, για να πας στη σχολή σου. Κατεβαίνοντας δύο-δύο τα σκαλιά θα φτάσεις ασθμαίνοντας στα εκδοτήρια για να βγάλεις ένα μειωμένο (thank God) εισιτήριο και - τρέχοντας πάλι- θα φτάσεις στην αποβάθρα.
Εκεί, μετά από διεξοδική έρευνα συνειδητοποιείς οτι πρέπει να στέκεσαι στο σημείο εκείνο όπου το δάπεδο έχει μαυρίσει περισσότερο. Αυτό σημαίνει οτι εκεί είναι η πόρτα και έτσι έχεις περισσότερες πιθανότητες να βρεις μια καλή θέση.

Αν είσαι τυχερός και βρεις θέση, διαβάζεις κάτι να περάσει η ώρα, ή ακούς μουσική. Τότε υπάρχει η αμηχανία του ΜΕΤΡΟ. Προσπαθείς να μην κοιτάς τον/την απέναντί σου που σε κοιτάζει επίμονα, και γι' αυτό εστιάζεις στο πάτωμα, ή στο χάρτη με τις στάσεις πάνω από την πόρτα (εναλλακτικά μπορείς να τσαλακώνεις αμήχανα το εισιτήριο σου). Κι εκεί που νομίζεις οτι ο απέναντι σταμάτησε να σε κοιτάζει, ρίχνεις μια ματιά στο τζάμι και συνειδητοποιείς οτι σε κοιτάζει μέσω του αντικατοπτρισμού!


Όταν τρομάξεις αρκετά από το επίμονο βλέμμα του/της απέναντι, αποφασίζεις να σηκωθείς όρθιος. Τότε θα στριμωχτείς, με τη μασχάλη κάποιου (γλοιώδους τις περισσότερες φορές) τύπου κολλημένη στο πρόσωπό σου. Μόλις φτάσεις στον προορισμό σου, ένα σωρό γιαγιάδες θα εμποδίσουν την έξοδό σου από το συρμό, και με ιλιγγιώδη ταχύτητα θα ορμήξουν μέσα στο βαγόνι για να βρουν μια θέση.["Πρώτα αποβίβαση, μετά επιβίβαση" σκέφτεσαι δυνατά] ...

Συγχαρητήρια, αν και πήγαινες Σύνταγμα, έφτασες στο ΔΑΦΝΙ!

Υ.Γ.: Ναι... οι ίδιες γιαγιάδες που τρέχουν σαν τρελές για να βρουν θέση, αν δεν τα καταφέρουν, το παίζουν ανήμπορες..... και τότε, θα πρέπει να τους παραχωρήσεις τη δικιά σου θέση!!!

Φωτο.γράφημα

>"Ο σκοπός της τέχνης μας δεν είναι το αντικείμενο, αλλά το νόημα που του δίνουμε εμείς." - Κάρολος Κούν (Μουσείο Μπενάκη, έκθεση Καρόλου Κούν)















>Bleeding Sky (Κάπου πάνω από το Λεκανοπέδιο)















>Airplane arrest - (Κάπου πάνω από την Ουρουγουάη)
"Arrest" γιατί μόλις κατάλαβε η αεροσυνοδός οτι βγάζω φωτογραφίες κατα τη διάρκεια της απογείωσης μου έβαλε της φωνές.



















> Musica Pasta - Στο studio ηχογράφησης















>Architectonical REDuce (Μουσείο Μπενάκη)















>Spiraling Downwards (Φοιτητική Λέσχη)















>Long Journey (Κάπου στο Σαρωνικό)















>Humans Nature (Aeropuerto Madrid)

Γιορτάζω το ΝΑΙ του Buenos Aires

Σήμερα 28 Οκτωβρίου δεν θα ασχοληθώ με την εθνική εορτή.

Για την ακρίβεια δεν ασχολούμαι ούτε καν με την Ελλάδα. Μόλις άρχισαν τα αποκριάτικα καρναβάλια που ονομάζονται παρελάσεις, ο εαυτός μου αρνήθηκε να μείνει εδώ. Ξέφυγα... Καταπιάστηκα με τις στιγμές που κράτησα απ'την Αργεντινή όταν την επισκέφθηκα τον προηγούμενο μήνα.

Αγόρασα πρόσφατα μια φωτογραφική μηχανή. Πήγα στην Αργεντινή και είδα.
Και φωτογράφισα.

Και φοβήθηκα, μήπως αγόρασα φίμωτρο, ή μήπως έβαλα στη ζωή μου έναν παρατηρητή που μου κλέβει τις ιδέες, που παρατηρεί περισσότερα από εμένα, και που τα αποδίδει παραστατικότερα. Μέχρι που μάθαμε να συνεργαζόμαστε.

Ενδιαφέρον όχι στα αξιοθέατα, αλλά στο απλό και μοναδικό. Το Buenos Aires από μόνο του με παρέσυρε απ’ το ένα αστικό τοπίο στο άλλο , απομακρύνοντάς με από στερεοτυπικές αντιλήψεις για την οπτική γωνία των τουριστών στην πόλη, αφήνοντας τον εαυτό μου στην αναζήτηση ψυχογραφικών επιδράσεων.

Buenos Aires

Kάθε δρόμος, κάθε γωνιά, κάθε πλατεία και γειτονιά ήταν παρθένος περιοχή για εμένα. Όταν είσαι επισκέπτης στην πόλη αφήνεις τον εαυτό σου να παρασυρθεί από τα μάτια σου. Μπορεί να παγώσεις άπειρα στιγμιότυπα σε ένα οικοδομικό τετράγωνο, ή να προσπεράσεις άλλα σε 1 λεπτό, χωρίς να παρατηρήσεις τίποτα.






Το Buenos Aires μιλάει...






BUENOS
AIRES
FUERA
DE
SERIE

Ζω.γραφίζω

Κατα τη διάρκεια της ιδιαίτερα πιεστικής -αν μη τι άλλο- χρονιάς, όταν έτρωγα τις φρίκες μου και ήθελα να κλέψω καμια τράπεζα και να φύγω με τα λεφτά για το Ακαπούλκο, τότε ζωγράφιζα. Φυσικά όχι τίποτα ιδιαίτερο,... αντίστοιχης αξίας με τα σχεδιάκια που κάνει κανείς ασυναίσθητα όταν μιλάει στο τηλέφωνο.



(Άσεχτο, βλέπετε προσπαθώ άτεχνα να αποφύγω το πολύ γράψιμο, ζωγραφιές, τραγουδάκια, βιντεάκια, χρειάζομαι όμως λίγη "γραμματική αποτοξίνωση", για δικούς μου λόγους...)

Πόρτις.Χέντ (κατα το ρέιντιο χέντ)

Και επειδή δεν είμαι και στις καλύτερές μου, αυτή τη φορά ένα τραγούδι. Ένα τραγούδι που κάθε φορά που το ακούω με ανατριχιάζει...
Ούτε χαρούμενο, ούτε απόλυτα λυπηρό... bittersweet

Α ρε να (ξανα)σφίξουν οι ζέστες

Γιατί βρέχει; Ένα χρόνο (παρά κάτι) περιμένω να πάω για μπάνιο με όλη την παρέα μετά τις Πανελλήνιες ... Δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά από 20 Μαΐου με 31 Μαΐου είχαμε γίνει Σαχάρα. Οι ρεπόρτερ στα κανάλια έτρεχαν αφιονισμένοι στις παραλίες όπου "οι Αθηναίοι αναζητούν μια ανάσα δροσιάς στον πρόωρο- μίνι καύσωνα"...

Όλοι οι παππούδες και οι γιαγιάδες που τα λεφτά δεν τους έφταναν για να αποδράσουν στην Αιδηψό για αμμόλουτρα, ή που η εκδρομή του ΚΑΠΙ στην Παναγιά την Εκατονταπυλιανή (ή της Τήνου ή όποιας Παναγιάς τέλος πάντων) τους φάνηκε πολύ extreme, έτρεξαν στη Λούτσα, τον Άλιμο, τη Ραφήνα και τα λοιπά για να κάνουν ένα αναζωογονητικό μπανάκι. Όλες οι χαζογκόμενες έτρεξαν στις άδειες παραλίες για να μαυρίσουν τώρα που κανείς δεν τις βλέπει και μετά να εμφανιστούν στην Μύκονο σαν ξεροψημένες σπαλομπριζόλες.

Σας έρχονται λοιπόν αυτές οι 2 εβδομάδες στο μυαλό; Με τον ωραίο καιρό και τον κόσμο στις ακρογιαλιές? ΤΟΤΕ είχα πανελλήνιες. Και αυτή η κατάσταση που επικρατεί τώρα, το -ούτε ζέστη-ούτε κρύο, μου τη σπάει.

Υ.Γ.: Θυμίστε μου να σταματήσω επιτέλους να μιλάω για τις Πανελλήνιες.

Στην τσίτα είμαστε, στην τσίτα;

Κι όμως. Ακόμα αισθάνομαι πως έχω να κάνω κάτι. Όλο νομίζω οτι έχω αφήσει στην άκρη κάποια εκκρεμότητα....
Όχι βέβαια, οι ενδοσχολικές εξετάσεις δεν μετράνε σε αυτές τις υποχρεώσεις- εκκρεμότητες.
Γιατί είμαι ακόμα στην τσίτα; Όλο και κάτι μου περνάει από το μυαλό:

ΕΙΜΑΙ ΣΤΗΝ ΤΣΙΤΑ...

• Γιατί ο οργανισμός μου δεν έχει ακόμα αποβάλλει τους 3 καφέδες που έπινα καθημερινά στις πανελλήνιες.

• Γιατί δεν έχω κάνει ακόμη ούτε ένα μπάνιο (στη θάλασσα εννοώ, μην τρομάζετε), γιατί δεν συντονιζόμαστε με τους υπόλοιπους της παρέας ή γιατί μας τα χαλάει ο καιρός.

• Γιατί θέλω να πάω σε ένα σωρό συναυλίες (πρώτα και καλύτερα στους Massive Attack) αλλά ΝΟ ΜΟΝΕΥ ΝΟ ΗΟΝΕΥ!

• Γιατί ανέλαβα (για λόγο που ακόμη δεν έχω καταλάβει) να κλείσω εγώ δωμάτια για τις διακοπές.

• Γιατί γενικότερα δεν είμαι και το πιο chillαριστό άτομο στον κόσμο.

• Γιατί όλη τη χρονιά έβαζα αναβολή σε όλα μου τα "θέλω" και τώρα έχει μαζευτεί τόσα πολλά που δεν τα προλαβαίνω.

• Γιατί δίνω τα Αγγλικά στις 20 Ιουνίου[ναι-Πανελλήνιες] και άρα θα πρέπει πάλι να φτιάχνω πρόγραμμα διαβάσματος στο μοβ organizer που ήθελα να το πετάξω στη θάλασσα.

• Γιατί έτσι.

• Γιατί δεν μπορούμε να αποδεχτούμε μια ήττα, αλλά "η Καλομοίρα είναι πρώτη στις καρδιές μας, και αν δεν ήταν το ανατολικό μπλοκ θα είχαμε νικήσει".

• Γιατί η Πάνια θα στείλει τραγούδι στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

• Γιατί στην ερώτηση "Πώς έγραψες στις πανελλήνιες" αν πω "Mια χαρά!", ακολουθεί η φράση "Ναι, Ναι, για να δούμε τα αποτελέσματα..."

• Γιατί στην ίδια ερώτηση, αν πω "Εντάξει, δεν πήγα όσο καλά όσο περίμενα", ακολουθεί η φράση "Έεεμ, φαίνεται δεν προσπάθησες αρκετά".

• Γιατί τα κουνούπια με έχουν φάει.

• Γιατί το ποιηματάκι των συγγενών και οικογενειακών φίλων: "μια- χρονιά- είναι- θα- περάσει- και- θέλει- θυσίες- μετά- όμως- θα- είσαι- αραχτός." το διαδέχθηκε το "πώς- πήγαμε- θα- περάσουμε- ιατρική- να- πάρεις- το ιατρείο- του- πατέρα- σου;". Το δέυτερο ποιηματάκι είναι χειρότερο από το πρώτο γιατί: Α)Απευθύνονται στο α' πληθυντικό πρόσωπο, λες και έδιναν και αυτοί πανελλήνιες, και Β)Γιατί είμαι στη θεωρητική κατεύθυνση. Ξεκολλάτε, και 20 να γράψω γιατρός δεν γίνομαι.

Τώρα που τα είπα αισθάνομαι καλύτερα.

Kαλοκαίρι

Το καλοκαιράκι,στην Αθήνα,
τελειώσαν οι Πανελλήνιες -μα
μου μένουν τ' Αγγλικά.

Έχω κι ενδοσχολικές...
..μηχανογραφικά.
αλλά όταν ξεμπλέξω,
θα φύγω στα νησιά!

Εγώ κι εσύ,
Εσύ και εγώ,
όλοι all over the world,
οοο all over the world

Τώρα πια έχω χρόνο,
να γράφω και στο blog...
γιατί δεν με πιέζουν άλλο
μαθήματα και Φροντ.