
Εκείνη την εβδομάδα ήθελε η ξαδέρφη μου να της γράψει ο πατέρας μου μια ιατρική βεβαίωση και έπαιρνε συχνά τηλέφωνο σπίτι. Κάθε φορά που απαντούσα εγώ, έπαιρνε ένα σοβαροφανές τόνο στη φωνή και ζητούσε τον πατέρα μου. Συνέχεια το έχαβα, και μετά με δούλευε κανονικά.
Μια όμορφη μέρα λοιπόν που έτρωγα κάτι κριτσίνια στην κουζίνα, χτυπάει το τηλέφωνο:
Εγώ:"Παρακαλώ"
Α: "Ναι καλησπέρα σας, είμαι μια ασθενής γιατρού κου. τάδε" (ονόματα δε λέμε οικογένειες δεν θίγουμε)" είπε με σοβαρό ύφος.
Ε: "Έλα, κόψε, σε κατάλαβα, δεν την ξαναπατάω"
Α: "Εεε"(αμηχανία)
Ε: "Καλά οκ, κόψε τις μαλακίες δεν έχω όρεξη"
Α: "Εεε, μήπως γνωρίζετε πού βρίσκεται αυτή τη στιγμή ο πατέρας

Εγώ σίγουρος πως πρόκειται για την ξαδέρφη μου άρχισα να τραγουδάω το -τότε γνωστό άσμα: "Πού βρισκεσαι Πού βρίσκεσααααιιι, ένα σημάδι απ την ζωή σου, δε μου δίνεις..."
Α: "Εεε, συγνώμη, θα καλέσω αργότερα"

Άγνωστη κυρία που σας τραγούδησα Αδαμαντίδη και σας έβρισα, ελπίζω να με συγχωρέσετε.
5 σχόλια:
αχαχαχα!
Μόλις συνειδητοποίησα πως έχω κάνει πολλές "φάρσες" στο στυλ της ξαδέλφης σου, αλλά δεν μου χουν κάνει καμία και η μόνη τηλεφωνική γκάφα (γιατί απ τις άλλες έχω μεγάλο βιογραφικό) είναι όταν με ζήτησαν ως Γιάννα και είπα λάθος κάνετε.
χαχαχα, άσε, κι εμένα μου έχει συμβεί αυτό. Γενικά, τις περισσότερες φορές που έχω γίνει ρόμπα είναι τηλεφωνικώς... :P
looooool.
ma vre paidi moy ki esu, Adamantidi tragoydises???
και ο δικός μου πατέρας γιατρός είναι κ είχα ενα παρόμοιο περιστατικό με μια άτυχη γριούλα.. τι τραβάνε και αυτές?μια οι συντάξεις μια εμείς...θα τις αποκάμουμε
Αγαπητή sometimes, η αλήθεια είναι πως είναι χτυπημένες από τη μοίρα οι Ελληνίδες γριούλες. Βέβαια υπάρχουν πάντα και τα περιστατικά με αρρωστοφοβικές γριούλες που παίρνουν τηλέφωνα κάτι κουλές ώρες γιατί "σβήνουν- χάνονται"...:P
Δημοσίευση σχολίου