The Path

Όσο περνάει ο καιρός συνειδητοποιώ οτι στο μέλλον θα πεινάσω. Γιατί με πιάνουν όλο και περισσότερο κάτι καλλιτεχνικές ανησυχίες... Στην προκειμένη περίπτωση, μια φίλη μου, η Βάσια, μου έδωσε μια πολύ καλή αφορμή να φτιάξω ένα βιντεάκι για την οδό Τζαβέλλα στα Εξάρχεια. Οι λήψεις κράτησαν πάνω-κάτω 3 ώρες, και ιδού το αποτέλεσμα:



Να είστε επιεικείς, δεν έχω μοντάρει ή σκηνοθετήσει ταινιάκι ποτέ ξανά. Μιας και έχει πλάκα, με βλέπω να το ξανακάνω! :]

Ανάδρομος Ερμής; Γουστάρω!

Το σύμπαν έχει μια πολύ περίεργη αίσθηση του χιούμορ. Αν ήμουν κι εγώ μια διαφορετική

ύπαρξη ανεπηρέαστη από το σύμπαν μας, ίσως να εκτιμούσα και το χιούμορ του! Όμως τώρα που επηρεάζομαι, και κάνει τα αστειάκια του εις βάρος μου, απλά μου τη σπάει.

Είναι σαν να πλησιάζει deadline για μια εργασία, να ξεκινάς να την κάνεις, και την ίδια μέρα να τελειώνει η δοκιμαστική έκδοση του Word στον υπολογιστή σου. Αλλά και χάκερ να ήσουν και να το διόρθωνες, δεν θα είχε κανένα νόημα, γιατί συνειδητοποιείς οτι σου έχουν τελειώσει τα μελάνια.

Το μόνο που έλειπε λοιπόν, είναι, τη στιγμή που αποφασίζω να γράψω κάτι στο blog μου να πέσει η σύνδεσή μου , ή να πέσει το ρεύμα και να κλείσει το πισί (ας μην προκαλώ την τύχη μου).

Και ξαναδιαβάζοντας τις παραπάνω γραμμές συνειδητοποιώ οτι έχω γίνει πολύ μοιρολάτρης. Πώς συνέβη αυτό; Αφού θεωρούσα τους προληπτικούς πανηλίθιους, και τα ζώδια στο τέλος κάθε εντύπου προσβολή στη νοημοσύνη μου.

"Ο Αρίωνας στον πέμπτο οίκο σας φέρνει τα πάνω κάτω (οχι απαραίτητα με κακή ή καλή έννοια), και σε συνδιασμό με τον Βιργίνιο Λεούσιο στην κορυφή του ζωδιακού σας τριγώνου δημιουργούνται οι κατάλληλες συνθήκες για την ανέλιξή σας στα επαγγελματικά, αρκεί να αρπάξτε τις κατάλληλες ευκαιρίες. Ωστόσο θέλει προσοχή. Παρομοίως και στα ερωτικά και στα οικονομικά. Όλα θα πάνε καλά, εκτός βέβαια αν πάνε κατα διαόλου. Όπως και να 'χει πάντως, πρέπει να είστε προσεκτικοί στις επιλογές σας."

Τώρα που ξέρω τα πάντα για το μέλλον μου λοιπόν, από έναν διακεκριμένο αστρολόγο (yours sincerely), μπορώ να μείνω ήσυχος οτι η εβδομάδα μου θα είναι γεμάτη και δύσκολη. Η αλήθεια είναι όμως οτι αυτές οι εβδομάδες είναι οι αγαπημένες μου, γιατί πιέζομαι, δεν έχω χρόνο να κάνω πράγματα που μου αρέσουν, αλλά όταν τα κάνω, τα κάνω με περισσότερη όρεξη, και τα κάνω και σωστά! Με τον ίδιο τρόπο βαριέμαι τον Αύγουστο που είμαι συνέχεια στην παραλία, ενώ όταν έβρεξα τα πόδια μου στη θάλασσα την πρωτομαγιά ένιωσα να φασκελώνω θριαμβευτικά το σύμπαν, παρ' οτι το αίμα στα πέλματά μου είχε κοκαλώσει!



Thank God life sucks λοιπόν.

(Μίλησε κανείς για μαζοχισμό;)