Διαφθορά οικίας περιουσίας

Πόσο σκληρή είναι η ελληνική πραγματικότητα; Μια βόλτα στην οδό Ευριπίδου αρκεί για να λυθεί η απορία...

Πώς γίνεται η κοινωνία μας σε ορισμένα θέματα να αδιαφορεί και σε άλλα να παριστάνει τη θιγμένη και να παρουσιάζεται να "μη σηκώνει μύγα στο σπαθί της"; Αυτό φυσικά συμβαίνει γιατί η κοινωνία έχει δομηθεί με τέτοιο τρόπο ώστε η ίδια να περιθωριοποιεί ορισμένους ανθρώπους τους οποίους δεν θεωρεί μέρος του συνόλου στο οποίο ανήκει. Αυτό που πρέπει όμως να γίνει αντιληπτό είναι οτι και αυτοί οι "απόβλητοι" της κοινωνίας αποτελούν μέρος της και οφείλει να βοηθήσει τα συγκεκριμένα άτομα να επανενταχθούν ομαλά ε αυτήν.

Ενώσω λοιπόν η κοινωνία μας θρηνούσε τη φθορά της ξένης περιουσίας από τα επεισόδια, είχε ξεχάσει την παγιωμένη πλέον διαφθορά της "οικίας περιουσίας", δηλαδή της κοινωνίας αυτής καθεαυτής...

Φυσικά δεν μου ήρθε η επιφοίτηση ώστε να αρχίσω να γράφω γενικολογίες, απλά βρέθηκα στο "σωστό" μέρος τη "σωστή" στιγμή... Σήμερα είχα κανονίσει με τους φίλους μου να πάμε σε ένα live concert στο κέντρο, στην πλατεία θεάτρου. Νομίζοντας οτι η πλατεία θεάτρου βρίσκεται στου Ψυρρή παρκάραμε το αμάξι κοντά στο Σύνταγμα (Η πλατεία θεάτρου όπως ανακαλύψαμε αργότερα, βρίσκεται ανάμεσα στην πλ.Ομονοίας και στην πλ.Κουμουνδούρου). Συνεπώς αναγκαστήκαμε να περπατήσουμε και από οδηγίες που μας έδωσε ένας περιπτεράς, καταλήξαμε μαζί με τους δύο φίλους μου να περιπλανόμαστε στην οδό Ευριπίδου και στην οδό Σοφοκλέους. Εκεί έχουν τα "στέκια" τους μαύρες κοπέλες που εκπορνεύονται για εξευτελιστικά ποσά.

Αυτές οι κοπέλες, κατα κύριο λόγο από τη Νιγηρία της Αφρικής, έφτασαν στην Ελλάδα αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον. Αυτοί που ανελάμβαναν την μετακίνησή τους από την Αφρική στην Ελλάδα, τις υπέβαλαν σε μια τελετή βουντού (και όμως!) ώστε αν σπάσουν ποτέ τον όρκο σιωπής τους, ή σταματήσουν να εργάζονται υπό τη δούλεψή τους, υποτίθεται οτι θα πεθάνει όλη η οικογένειά τους! Τα αφεντικά τους δηλαδή εκμεταλλεύονται την αμάθειά τους για να τις αναγκάζουν να εκπορνεύονται προκειμένου να ξεπληρώσουν στα αφεντικά τους το ποσό της μετακίνησής τους στην Ελλάδα. Η περιοχή, πλήρως υποβαθμισμένη αποτελεί τον χώρο εργασίας, ή καλύτερα εξασφάλισης πελατών, για αυτές τις δυστυχισμένες κοπέλες που εξωθούνται στην εξαθλίωση και είναι εγκλωβισμένες σε αυτή την κατάσταση. Σε κάθε γωνία μπορούσε κανείς να μυρίσει ούρα ανθρώπων, ενώ έμποροι ναρκωτικών περιφέρονται στην περιοχή. Οι κάτοικοι της περιοχής, αλλοδαποί κυρίως, κοιτούν από τα μπαλκόνια τους το συνηθισμένο πλέον θέαμα αυτού του σκλαβοπάζαρου. Βιαστικοί καθώς ήμασταν για να προλάβουμε το live ψάχναμε κάποιον να ρωτήσουμε προς τα που βρίσκεται η πλατεία θεάτρου, και αφού δεν υπήρχαν άνθρωποι που να μιλούν Ελληνικά ώστε να συνεννοηθούμε (και όσοι ήξεραν δεν είχαν τη διάθεση), αναγκαστήκαμε να απευθυνθούμε σε ζώα: Δύο Ζητάδες που βρίσκονταν δύο στενά μακριά από το όλο θέαμα...

Εγώ: Συγγνώμη να ρωτήσω κάτι,, η πλατεία θεάτρου ξέρετε πού βρίσκεται;
Ζ: Ναι, τι θες να κάνεις εκεί;
Ε: Να πάω σε ένα live.
Ζ: Πού είναι οι πουτάνες;!; Σε εκείνο το στενό δεξιά.

Ε: Α!...


Όλοι ξέρουν, κανείς δεν μιλάει, μα πάνω απ' όλα κανείς δεν κάνει τίποτα. Και η αστυνομία, διεφθαρμένη, ή απλά αδιαφορεί ή ακόμη χειρότερα έχει συμφέροντα από την όλη υπόθεση...Και μετά φωνάζουμε για τα επεισόδια που κατέστρεψαν την "όμορφη και αποστειρωμένη" Αθήνα! Αν δεν ανοίξουμε τα μάτια μας στα πραγματικά προβλήματα δεν θα αποφύγουμε επιπτώσεις όπως τα επεισόδια που δημιουργήθηκαν τον τελευταίο καιρό.