Ζω.γραφίζω

Κατα τη διάρκεια της ιδιαίτερα πιεστικής -αν μη τι άλλο- χρονιάς, όταν έτρωγα τις φρίκες μου και ήθελα να κλέψω καμια τράπεζα και να φύγω με τα λεφτά για το Ακαπούλκο, τότε ζωγράφιζα. Φυσικά όχι τίποτα ιδιαίτερο,... αντίστοιχης αξίας με τα σχεδιάκια που κάνει κανείς ασυναίσθητα όταν μιλάει στο τηλέφωνο.



(Άσεχτο, βλέπετε προσπαθώ άτεχνα να αποφύγω το πολύ γράψιμο, ζωγραφιές, τραγουδάκια, βιντεάκια, χρειάζομαι όμως λίγη "γραμματική αποτοξίνωση", για δικούς μου λόγους...)

Πόρτις.Χέντ (κατα το ρέιντιο χέντ)

Και επειδή δεν είμαι και στις καλύτερές μου, αυτή τη φορά ένα τραγούδι. Ένα τραγούδι που κάθε φορά που το ακούω με ανατριχιάζει...
Ούτε χαρούμενο, ούτε απόλυτα λυπηρό... bittersweet

Α ρε να (ξανα)σφίξουν οι ζέστες

Γιατί βρέχει; Ένα χρόνο (παρά κάτι) περιμένω να πάω για μπάνιο με όλη την παρέα μετά τις Πανελλήνιες ... Δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά από 20 Μαΐου με 31 Μαΐου είχαμε γίνει Σαχάρα. Οι ρεπόρτερ στα κανάλια έτρεχαν αφιονισμένοι στις παραλίες όπου "οι Αθηναίοι αναζητούν μια ανάσα δροσιάς στον πρόωρο- μίνι καύσωνα"...

Όλοι οι παππούδες και οι γιαγιάδες που τα λεφτά δεν τους έφταναν για να αποδράσουν στην Αιδηψό για αμμόλουτρα, ή που η εκδρομή του ΚΑΠΙ στην Παναγιά την Εκατονταπυλιανή (ή της Τήνου ή όποιας Παναγιάς τέλος πάντων) τους φάνηκε πολύ extreme, έτρεξαν στη Λούτσα, τον Άλιμο, τη Ραφήνα και τα λοιπά για να κάνουν ένα αναζωογονητικό μπανάκι. Όλες οι χαζογκόμενες έτρεξαν στις άδειες παραλίες για να μαυρίσουν τώρα που κανείς δεν τις βλέπει και μετά να εμφανιστούν στην Μύκονο σαν ξεροψημένες σπαλομπριζόλες.

Σας έρχονται λοιπόν αυτές οι 2 εβδομάδες στο μυαλό; Με τον ωραίο καιρό και τον κόσμο στις ακρογιαλιές? ΤΟΤΕ είχα πανελλήνιες. Και αυτή η κατάσταση που επικρατεί τώρα, το -ούτε ζέστη-ούτε κρύο, μου τη σπάει.

Υ.Γ.: Θυμίστε μου να σταματήσω επιτέλους να μιλάω για τις Πανελλήνιες.

Στην τσίτα είμαστε, στην τσίτα;

Κι όμως. Ακόμα αισθάνομαι πως έχω να κάνω κάτι. Όλο νομίζω οτι έχω αφήσει στην άκρη κάποια εκκρεμότητα....
Όχι βέβαια, οι ενδοσχολικές εξετάσεις δεν μετράνε σε αυτές τις υποχρεώσεις- εκκρεμότητες.
Γιατί είμαι ακόμα στην τσίτα; Όλο και κάτι μου περνάει από το μυαλό:

ΕΙΜΑΙ ΣΤΗΝ ΤΣΙΤΑ...

• Γιατί ο οργανισμός μου δεν έχει ακόμα αποβάλλει τους 3 καφέδες που έπινα καθημερινά στις πανελλήνιες.

• Γιατί δεν έχω κάνει ακόμη ούτε ένα μπάνιο (στη θάλασσα εννοώ, μην τρομάζετε), γιατί δεν συντονιζόμαστε με τους υπόλοιπους της παρέας ή γιατί μας τα χαλάει ο καιρός.

• Γιατί θέλω να πάω σε ένα σωρό συναυλίες (πρώτα και καλύτερα στους Massive Attack) αλλά ΝΟ ΜΟΝΕΥ ΝΟ ΗΟΝΕΥ!

• Γιατί ανέλαβα (για λόγο που ακόμη δεν έχω καταλάβει) να κλείσω εγώ δωμάτια για τις διακοπές.

• Γιατί γενικότερα δεν είμαι και το πιο chillαριστό άτομο στον κόσμο.

• Γιατί όλη τη χρονιά έβαζα αναβολή σε όλα μου τα "θέλω" και τώρα έχει μαζευτεί τόσα πολλά που δεν τα προλαβαίνω.

• Γιατί δίνω τα Αγγλικά στις 20 Ιουνίου[ναι-Πανελλήνιες] και άρα θα πρέπει πάλι να φτιάχνω πρόγραμμα διαβάσματος στο μοβ organizer που ήθελα να το πετάξω στη θάλασσα.

• Γιατί έτσι.

• Γιατί δεν μπορούμε να αποδεχτούμε μια ήττα, αλλά "η Καλομοίρα είναι πρώτη στις καρδιές μας, και αν δεν ήταν το ανατολικό μπλοκ θα είχαμε νικήσει".

• Γιατί η Πάνια θα στείλει τραγούδι στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

• Γιατί στην ερώτηση "Πώς έγραψες στις πανελλήνιες" αν πω "Mια χαρά!", ακολουθεί η φράση "Ναι, Ναι, για να δούμε τα αποτελέσματα..."

• Γιατί στην ίδια ερώτηση, αν πω "Εντάξει, δεν πήγα όσο καλά όσο περίμενα", ακολουθεί η φράση "Έεεμ, φαίνεται δεν προσπάθησες αρκετά".

• Γιατί τα κουνούπια με έχουν φάει.

• Γιατί το ποιηματάκι των συγγενών και οικογενειακών φίλων: "μια- χρονιά- είναι- θα- περάσει- και- θέλει- θυσίες- μετά- όμως- θα- είσαι- αραχτός." το διαδέχθηκε το "πώς- πήγαμε- θα- περάσουμε- ιατρική- να- πάρεις- το ιατρείο- του- πατέρα- σου;". Το δέυτερο ποιηματάκι είναι χειρότερο από το πρώτο γιατί: Α)Απευθύνονται στο α' πληθυντικό πρόσωπο, λες και έδιναν και αυτοί πανελλήνιες, και Β)Γιατί είμαι στη θεωρητική κατεύθυνση. Ξεκολλάτε, και 20 να γράψω γιατρός δεν γίνομαι.

Τώρα που τα είπα αισθάνομαι καλύτερα.